Vroeger - nu
Ik ben opgegroeid in een klein boerendorpje, ergens in het zuiden van de provincie Groningen. 
Vrijheid – blijheid, althans nu in m’n herinneringen. Altijd buiten, spelen op straat, (nog) bijna geen verkeer, avonturen in de moerassige polder, vissen, schaatsen, zwerven door de bouwakkers op de zandgronden (Hondsrug!) aan de andere kant van het dorp. Iets heel bijzonders is me bijgebleven. Toen heel gewoon, maar nu bijna niet meer voor te stellen. Vrijwel alles op het land gebeurde nog met het paard: ploegen, melken, hooien en noem maar op. Werkpaarden, veelal van die stoere zware Belgen. Boeren en burgers woonden in het dorp door elkaar, stankcirkels kwamen ook toen al voor, maar niemand die daarom maalde.

Zo gebeurde het bij ons, wanneer we ’s avonds nog buiten speelden, met zware pas en zeker niet gehaast, een zware Belg (paard dan!) door het (klinker)straatje kwam “gekuierd”. 
Helemaal alleen, moe van een dag zware arbeid. De boer bij ons in de straat was afgewerkt en hij stuurde zijn paard naar de wei, een paar honderd meter verderop.
Het hek in de wei stond altijd open. Het trouwe dier had geen begeleiding nodig, wist zijn eigen weg wel en werd niet gestoord door druk verkeer of andere gevaren. Wij vonden dat heel gewoon, een vertrouwd beeld. Verplaats dat eens in de huidige tijd. Vertel het aan je kinderen of kleinkinderen. Die zullen het òf niet begrijpen, òf het op z’n minst niet spectaculair vinden. 
Spelen op straat is op heel veel plaatsen niet meer mogelijk en zeker niet zonder gevaren, welke dan ook, van buitenaf. 
Er is veel veranderd. Naarmate je ouder wordt besef je dat meer en meer, u zult dat herkennen. En dan moet je er voor waken om niet te roepen: vroeger was alles beter. Zeker niet, maar wel anders. Ik heb nooit iets met paarden gehad, behalve de Belg van de boerenbuurman dan. 
Wel altijd met dieren. Maar daar is verandering in gekomen, de afgelopen tien jaren. In mijn nu dagelijkse omgang met paarden is er een andere wereld voor me open gegaan. En ben ik er achter gekomen dat “het paard” toch één van de meest edele en gevoeligste dieren is. Zo zie je maar: het leven heeft vele wendingen. Naast de paarden kwam er zelfs het zeepaard! Maar,…………. dat maakt het ook steeds weer leefbaar en boeiend. 

Kapitein Luuk 
September 2010