Hoe misverstanden toch goede dingen kunnen voortbrengen.

Ik was pas voorzitter van de KBO. Er werden zaken besproken die zo belangwekkend waren dat besloten werd deze via de krant naar buiten te brengen. De berichten werden naar de redactie van de krant gemaild en we hadden het geluk dat ze geplaatst werden. We hadden als bestuur wel een flinke vergissing gemaakt. We hadden niet aan de correspondent van het Eindhovens Dagblad gedacht: Martien Keunen.

Het bestuur kreeg een woedend telefoontje. Hij, Martien was correspondent en wij hadden hem gepasseerd. Telefoongesprekken, excuses …niets hielp om de sfeer te zuiveren.
Totdat ik Martien tegen kwam. Ter plekke maakte ik een afspraak en zei tegen Martien dat ik nogmaals mijn excuses aan zou bieden, maar dan vergezeld door een bosje bloemen.
Dat was goed, maar eerst zouden ze op vakantie gaan en dan zou Martien wel een keer tijd maken.
Enkele weken nadat Martien en Martha van hun vakantie thuis waren gekomen belde ik voor een afspraak. Niet goed wetend wat ik moest verwachten belde ik aan. Een beetje gespannen dat was ik wel. Martha was niet thuis. Er werd koffie gezet en ik kreeg er iets lekkers bij. Het was een heel gezellig ontspannen gesprek waarbij veel onderwerpen aan de orde kwamen. Er werd even gesproken over de misstap van het bestuur. Zand erover...ander onderwerp.
Al bijna 2 uur gezellig gebuurt hebbend, was ik bezig op te staan.

Annie van der Steen en ik waren al jaren bezig met het idee een Shanty koor op te richten. Mensen benaderd, musici benaderd maar niemand had tijd of zag het zitten. Een Shanty koor in Deurne.
Nee, dat was een rare gedachte.  Annie en ik hadden wel veel toezeggingen van eventuele leden. Dus, het zou wel van de grond komen als we een dirigent hadden en de juiste mensen zouden vinden .Het idee leefde dus al langer. Na het gezellige gesprek zei ik in een opwelling tegen Martien: “Ik zou graag een Shanty koor willen oprichten in Deurne, een koor waar zowel mannen als vrouwen bij kunnen. Martien antwoordde heel verrassend : ”Dat gaan we doen. Ik neem binnenkort contact met je op“.

Wat ik niet wist was, dat ook Martien en Adrie ook met het idee rondliepen van een Shantykoor maar dat het nog geen vaste vormen had aangenomen
Enkele weken later, het zal oktober geweest zijn, kwamen we met ons drieën bij elkaar. Martien, Adrie en ik. Er werden afspraken gemaakt. Musici moesten er komen en natuurlijk een dirigent.
Martien stelde voor Luuk te bellen, want hij kende hem wel via Herzelen. Luuk werd gebeld. In eerste instantie was hij afwijzend. “Nee, deze muziek lag hem niet,” was een van zijn motieven. Na overleg thuis belde Luuk terug dat hij het enkele maanden zou proberen. Om de sfeer te proeven, denk ik.

Er werd een advertentie in de krant geplaatst voor muzikanten in een op te richten Shantykoor in Deurne. Dat werkte goed omdat Martien correspondent was van de krant!
De geplande oprichtings- datum was 1 januari.

De aanmeldingen stroomden binnen. Bij de eerste repetitie waren we al met ongeveer 60 leden.

De rest kennen we. Met dank aan de grote inzet van Martien en Adrie.
En niet te vergeten onze kapitein, Luuk.

Gonneke