Dezer dagen is er veel te doen over de "cultuur". Bezuinigingen, kaalslagen, voor- en tegenstanders. Ieder heeft zo zijn zegje hierover. 
Ik wil in deze column geen politiek bedrijven, dus verwacht van mij niet het zoveelste standpunt. Toch ben ik er zeer mee begaan en daarom moet er me wel iets van het hart.

Wat is cultuur? 
Volgens Van Dale is het "beschaving". Dus datgene, wat het vaak materialistische leven juist "inhoud" geeft. Cultuur is echter ook: het verbouwen van gewassen. En in zekere zin hebben die twee betekenissen veel met elkaar te maken: zoals gewassen groeien en rijpen, zo is cultuur in de loop der eeuwen ontstaan. Waarbij behalve kunstenaars, ook u en ik betrokken zijn geweest en nog zijn: door cultuur te bedrijven, op wat voor niveau en manier dan ook.
Als de tijden wat slechter zijn, wordt meteen op datgene bezuinigd dat het minst begrijpbaar en het meest grijpbaar is. Kunst, cultuur: daar kunnen we wel zonder of minder mee. Als er maar brood op de plank is, nu en na ons pensioen. Deze tendens is er altijd geweest. Ik herinner me nog zo goed mijn loopbaan in het Deurnese muziek- en balletonderwijscircuit: de ene keer groeiden de bomen tot in de hemel, vervolgens moest drastisch ingekrompen worden.

De geschiedenis herhaalt zich telkens weer, ook nu! U kent het Bijbelse verhaal van de zeven vette en zeven magere jaren. Niets is minder waar! Dat betekent dus ook: dat aan deze periode weer een eind komt. Het is alleen van belang, dat waarden die met veel ijver en inzet zijn opgebouwd, niet ondoordacht worden afgebroken! Weg is weg en niet zomaar weer terug.

Dezer dagen las ik in de krant een nieuwe uitdrukking: emotiepolitiek. Het sloeg op PSV, dat toch zeker behouden moet blijven. En: de Eindhovense raad stemde met meerderheid in! Zonder glitter en glamour heeft het rijke financiële leven toch geen zin? Ik heb niets tegen sport in het algemeen, maar als je na zo’n reddingsplan leest dat de eerste actie van de club is om een paar spelers te kopen voor 13 miljoen is dit toch in schril contrast met datgene wat (eigenlijk zonder goed nadenken) zomaar wordt weggegooid, iets wat toch op de lange duur veel en veel meer waarde, diepte en verrijking heeft? (OK, u hebt gelijk: toch een standpunt van mij!)

En de protesten waar we voor worden opgeroepen. Ik doe er maar niet aan mee, processen zijn al in gang gezet en onomkeerbaar. Bovendien: we hebben toch zelf onze landelijke en gemeentelijke vertegenwoordigers gekozen? Hun daden zijn toch uw stem? Bedenk de volgende keer maar goed waar en op wie u stemt, pas dan kan uw mening mee gaan tellen!

Tot slot toch iets zeer positiefs. Ik heb in het verleden verschillende muzikale uitvoeringen in de Deurnese Willibrorduskerk georganiseerd. Samen met mijn docenten en leerlingen van de muziekschool Aaltje Noordewier (laten we die naam nog maar eens noemen!). Daarbij gebruik makend van het krakkemikkige orgel. Je kon maar een paar registers gebruiken, de rest was onklaar geraakt. Op initiatief van een aantal enthousiastelingen en burgers is dit prachtige Smits-orgel nu in volledige staat gerestaureerd. Zelfs zonder inbreng van de “arme” katholieke kerk. Thermometer op de toren, inzamelingen, acties, aanboren van subsidies en……… : een fantastisch resultaat!!!

Het instrument is in volle glorie hersteld, het klinkt geweldig. De plannen om het in goed overleg met de betrokkenen zo te houden zijn goed doordacht. Mijn complimenten! Deze actie is één van de allerbeste die Deurne de afgelopen jaren heeft gehad.

DIT IS BEHOUD VAN CULTUUR!!!

Asten-Heusden, juni 2011
Kapitein Luuk